«Ένα λυπημένο τέλος…
Τόσες επίπονες μέρες σκιασμένες απ’ την πνοή του θανάτου δεν στάθηκαν ικανές στην ατέλεια της ζωής , όπως σαϊτεύει ο έρωτας σαϊτεύει και ο θάνατος . Κοιμόταν ήσυχη όταν δέχθηκε το τελευταίο χάδι του όταν πέταξε μόνη της για το αγύριστο ταξίδι της … και αυτός δίπλα της να την κοιτάζει με τρυφερότητα πιστεύοντας σε μια σύντομη στιγμή και όλα θα είναι όπως πριν.
Επώδυνη η αποχώρηση και η αποδοχή του χωρισμού από το ταίρι του , αποδεκτό για αυτόν είναι η σταθερή παρουσία του δίπλα της, σθεναρή η αντίσταση του με κραυγές διαμαρτυρίας και αναζήτησης να ξαναγυρίσει στο χώρο του σταθμού.
Τον βάλαμε στο αυτοκίνητο αρκετά ανήσυχο και τον μεταφέραμε αρκετά χιλιόμετρα μακριά στην απέναντι πλευρά της λίμνης σε εντελώς άλλο περιβάλλον .
Επ΄ουδενί λόγω να συνεργαστεί μαζί μας , ακολουθώντας την αντίθετη κατεύθυνση από το νερό της λίμνης. Κάποια στιγμή νομίσαμε ότι τα καταφέραμε και αποχωρίσαμε από την περιοχή να μην μας βλέπει και μας συνδέει με τα γεγονότα που έγιναν .
Αποτύχαμε… ο κύκνος διέσχισε την λίμνη και βρέθηκε πριν από εμάς στην περιοχή του σταθμού … είναι εκεί που θέλει ακόμη.
Μακάρι να είχαμε λίγο από τον πλούτο των συναισθημάτων τους, το γεγονός πως τα ζώα γνωρίζουν το καλό και το κακό, αποδεικνύει την ανωτερότητα τους σε εμάς τους ανθρώπους . Όπως είπε και ο Martin Buber “ Τα μάτια ενός ζώου έχουν την ικανότητα να μιλούν μια σπουδαία γλώσσα».
Αυτά είναι τα λόγια του Νίκου Παναγιωτόπουλου, συνεργάτη του Αρκτούρου και μέλος της Εταιρίας Προστασίας Περιβάλλοντος του Δήμου Καστοριάς λίγες ώρες μετά τον θάνατο ενός θηλυκού κύκνου που νοσηλευόταν τραυματισμένο, με το ταίρι του να μην φεύγει στιγμή από κοντά του… και που τελικά έμεινε μόνος…
Πρόκειται για μια ιστορία δύο κύκνων στην Καστοριά που έρχεται να μας θυμίσει ότι το ζωικό βασίλειο κάποιες φορές κρύβει βαθύτερα συναισθήματα και ξέρει να ερωτεύεται και να αγαπά… ίσως πιο δυνατά από τους ανθρώπους!
Αυτός από την Κρήτη, αυτή κάπου από την Εύβοια , πέρασαν λίγο απ΄ την Αθήνα και ταξίδεψαν οδικός με λίγους μήνες διαφορά για την Καστοριά και πολιτογραφήθηκαν Καστοριανοί. Η ανάγκη αποξένωσης έφερε και την γνωριμία τους ,παρόλο που πίστεψαν ότι βρήκαν το ιδανικό μέρος αντιμετώπισαν δυσκολίες με τον ντόπιο πληθυσμό και απομονώθηκαν αρκετά μακριά τους, δημιουργώντας δικό τους χώρο. Κάθε ώρα ήταν μαζί κάθε στιγμή την μοιραζόταν άλλωστε έχουν δώσει ισόβιους όρκους να είναι μαζί . Έτσι είναι οι κύκνοι !!!
Το θηλυκό δέχθηκε επίθεση από κάποια ομάδα με αδεσποτάκια και δυστυχώς τραυματίστηκε, οι πρωινοί περιπατητές που βρεθήκαν μετά από λίγη ώρα στο σημείο και έσωσαν την κατάσταση . Η εικόνα απερίγραπτη … ο ένας κύκνος να κάθετε κάτω ανήμπορος και ο άλλος να μάχεται κάνοντας κύκλους γύρο της με ανοιχτές τις φτερούγες του διώχνοντας τα σκυλιά . Όταν έφτασαν οι διασώστες αντίκρισαν τις πληγές από μακριά πάνω στο κατάλευκο πτέρωμα της και με ήρεμες κινήσεις την πλησίασαν κάτω από το επιθετικό βλέμμα του αρσενικού ψηλαφίζοντας τις πληγές της. Ανήμπορη όπως ήταν την πήραν και την μετέφεραν στο κέντρο περίθαλψης… μαζί και ο σύντροφός της, που τους είχε πάρει στο κατόπι. Έμεινε εκεί μέχρι το τέλος της… κάτι που μπόρεσε όμως να δεχτεί!
Οι άνθρωποι του σταθμού περίθαλψης πήραν τον αρσενικό κύκνο με σκοπό να τον μεταφέρουν και πάλι στη λίμνη. Εκείνος αντιστεκόταν και έβγαζε κραυγές διαμαρτυρίας καθώς δεν ήθελε να φύγει από τον χώρο περίθαλψης. Τον έβαλαν σε αυτοκίνητο και τον μετέφεραν χιλιόμετρα μακριά. Μόνο που ο κύκνος διέσχισε τη λίμνη και επέστρεψε στον χώρο περίθαλψης πριν ακόμα επιστρέψουν οι διασώστες.
Σήμερα, μετά από οκτώ μέρες ο MP68 βρίσκεται στο ίδιο σημείο. Είναι ξεκάθαρο από τις κινήσεις του και το βλέμμα του ότι αναζητά την αγαπημένη του και αρνείται να απομακρυνθεί από το σημείο όπου την αποχωρίστηκε… Γιατί έτσι είναι η πραγματική αγάπη… δεν αντέχει τον θάνατο!
Δείτε το συγκινητικό video:
Πηγή: oladeka.com
