Την Πέμπτη 25 Νοεμβρίου 2021, η μητέρα Ελλάδα υποδέχτηκε τα λείψανα 7 πεσόντων και αγνοουμένων Ελλήνων Αγωνιστών της Κύπρου, τα οστά των οποίων βρέθηκαν σε ομαδικό τάφο μετά από 47 ολόκληρα χρόνια και αφού ταυτοποιήθηκαν με την διαδικασία του DNA, επέστρεψαν στις ιδιαίτερες πατρίδες τους ώστε οι ψυχές τους να αναπαυθούν και να βρουν τη γαλήνη που τους αξίζει.
Πρόκειται για τους, Συνταγματάρχη (Πεζικού) Κωνσταντίνου Κόκκα, Συνταγματάρχη (Μηχανικού) Νικόλαου Γιαννακόπουλου, Έφεδρου Ανθυπασπιστή (Πεζικού) Δημήτριου Βελώνα, Έφεδρου Ανθυπασπιστή (Καταδρομών) Χριστόδουλου Δοϊτσίδη, Έφεδρου Ανθυπασπιστή (Εφοδιασμού-Μεταφορών) Δημήτριου Θανόπουλου, Έφεδρου Ανθυπασπιστή (Πεζικού) Χαράλαμπου Καραγκούνη και Έφεδρου Ανθυπασπιστή (Πεζικού) Θωμά Κουκούλη.
Οι 7 αγωνιστές της Κύπρου, με τον αγώνα και τη θυσία τους τίμησαν την Ελληνική Σημαία και επιτέλεσαν στο ακέραιο το καθήκον τους προς τη Πατρίδα πάντα με πίστη στα ιδανικά της ελευθερίας, της ανεξαρτησίας αλλά και στις παραδόσεις της αρχέγονης ελληνικής ιστορίας. Μα πάνω από όλα τήρησαν τον όρκο τους και αποτελούν διαχρονικό παράδειγμα εθνικής αξιοπρέπειας καθώς και πηγή εθνικής υπερηφάνειας.
Ένας από τους 7 Ήρωες και μάρτυρες μαζί, είναι ο Δημήτριος Θανόπουλος, το πρώτο από τα τέσσερα παιδιά του Ιωάννη και της Ρουμπίνης Θανοπούλου, το οποίο στα 14 χρόνια του μετακόμισε για σπουδές στην Αθήνα και εγκαταστάθηκε στο Ζεφύρι. Το 1973, μόλις 20 ετών κατατάχθηκε στον ελληνικό στρατό όπου υπηρέτησε για ένα χρόνο στο Κιλκίς και στην συνέχεια πήρε μετάθεση για την Μεγαλόνησο. Στις 12 Ιουλίου 1974 ξεκίνησε από το Λουτράκι για την Κύπρο, όπου έφτασε στις 3 το πρωί της 20ης Ιουλίου 1974. Στις 6 π.μ. της ίδιας ημέρας, ξεκίνησε ο πόλεμος και στις 22 Ιουλίου 1974, χάθηκαν τα ίχνη του.
Τα λείψανα του Δημήτριου Θανόπουλου που απέδειξε σε όλο τον κόσμο ότι το δίκαιο θριαμβεύει και ο θάνατος δε λυγίζει την ψυχή, που παρέμεινε για να σώσει την πατρίδα του… κηδεύτηκε με τιμές ήρωα, το Σάββατο 4 Δεκεμβρίου στη γενέτειρά του, Πουρνάρι Αρχαίας Ολυμπίας.
Τραγική φιγούρα, η 90χρονη μητέρα του και οι 3 αδερφές του που μετά από τόσα χρόνια γεμάτες πόνο αλλά και υπερηφάνεια τον υποδέχτηκαν μαζί με πλήθος κόσμου, το Στρατιωτικό άγημα της ΣΕΤΤΗΛ, την μπάντα της ΔΙΚΕ Πελοποννήσου (Μεραρχία Πεζικού) και του απέδωσαν τις προβλεπόμενες τιμές στην τυλιγμένη με τις σημαίες της Ελλάδας και της Κύπρου λάρνακα με τα οστά του ήρωα, που τη μετέφεραν στην τελευταία του κατοικία αξιωματικοί του Ελληνικού Στρατού.
Τα οστά του, ενταφιάστηκαν στον οικογενειακό τάφο, με το άγημα του Στρατού να αποδίδει τιμές με βολές στον αέρα, όπως είθισται σε αυτές τις περιπτώσεις.
Με πληροφορίες από: ilialive.gr, mod.mil.gr
