Μια ομάδα ερευνητών από το Charité – Universitätsmedizin Berlin έχουν αναλύσει τα δείγματα PCR περισσότερων από 25.000 ατόμων με COVID-19. Δουλεύοντας υπό την ηγεσία του καθηγητή Dr. Christian Drosten, η ομάδα καθόρισε τα ιογενή φορτία κάθε μεμονωμένου δείγματος και χρησιμοποίησε τα αποτελέσματά τους για να εκτιμήσει τα επίπεδα μολυσματικότητας. Η έρευνα, που έχει δημοσιευτεί στο Science, παρέχει μια σαφή εικόνα της μολυσματικότητας της νόσου, σε διαφορετικές ηλικιακές ομάδες και σε διαφορετικά επίπεδα σοβαρότητας της νόσου. Παρέχει επίσης, νέες πληροφορίες για την παραλλαγή B.1.1.7.
Σύμφωνα με τον αριθμό αναπαραγωγής (R 0), ένα άτομο που έχει μολυνθεί με SARS-CoV-2 , κατά μέσο όρο, θα μεταδώσει τη μόλυνσή του σε τρία έως πέντε άλλα άτομα. Ενώ είναι μια χρήσιμη μέτρηση σε ένα επιδημιολογικό περιβάλλον, το «R 0» δεν προσφέρεται για την εκτίμηση του κινδύνου μετάδοσης σε επίπεδο ατόμου ή ομάδας. Μόλις αφαιρεθούν οι φυσιολογικοί κοινωνικοί και περιβαλλοντικοί παράγοντες από την εξίσωση, τα άτομα μπορούν να διαφέρουν σημαντικά όσον αφορά τη μολυσματικότητα και το χρονικό διάστημα κατά το οποίο ρίχνουν ενεργά τον ιό.
Για να κατανοήσουμε καλύτερα και να εκτιμήσουμε τη μολυσματικότητα σε συγκεκριμένες ομάδες ατόμων, μια ομάδα με επικεφαλής τον καθηγητή Dr. Christian Drosten, διευθυντή του Ινστιτούτου ιολογίας του Charité και ερευνητή στο Γερμανικό Κέντρο Έρευνας για Λοιμώξεις (DZIF), ανέλυσε δείγματα PCR πάνω από 25.000 περιπτώσεις COVID-19 προκειμένου να προσδιοριστεί το «ιικό φορτίο» τους. Το ιικό φορτίο ενός δείγματος – ο συνολικός αριθμός αντιγράφων του SARS-CoV-2 γονιδίωμα που περιέχεται στο δείγμα – παρέχει μια πρόχειρη εκτίμηση της ποσότητας του ιού που υπάρχει στο λαιμό ενός ασθενούς και, ως τέτοια, είναι μια χρήσιμη μέτρηση για την εκτίμηση της μολυσματικότητας ενός ατόμου. Για να βελτιώσουν περαιτέρω τις εκτιμήσεις τους, οι ερευνητές εφάρμοσαν επίσης ευρήματα σχετικά με το ελάχιστο όριο ιικού φορτίου που απαιτείται συνήθως για την επιτυχή απομόνωση του SARS-CoV-2 στην κυτταρική καλλιέργεια (όπου η απομόνωση δείχνει την παρουσία μολυσματικού ιού). Διαδοχικά δείγματα ήταν διαθέσιμα για περισσότερες από 4.300 από τις περιπτώσεις που μελετήθηκαν. Χρησιμοποιώντας αυτά για να παρακολουθούν τα δεδομένα του ιικού φορτίου του λαιμού με την πάροδο του χρόνου, οι ερευνητές μπόρεσαν να μοντελοποιήσουν την τυπική ανάπτυξη ιογενών φορτίων κατά τη διάρκεια της μόλυνσης. Στη συνέχεια, οι ερευνητές αναζήτησαν σημαντικές διαφορές στα δεδομένα τους, ειδικά σε σχέση με διαφορετικές ηλικιακές ομάδες, τη σοβαρότητα της νόσου και τις παραλλαγές του ιού.
Δεν καταγράφηκαν αξιοσημείωτες διαφορές στα επίπεδα του ιικού φορτίου μεταξύ των θετικών ατόμων SARS-CoV-2 ηλικίας μεταξύ 20 και 65 ετών, το μέσο δείγμα επιχρίσματος λαιμού που περιείχε περίπου 2,5 εκατομμύρια αντίγραφα του SARS-CoV-2 γονιδίωμα.
Τα ιικά φορτία βρέθηκαν να είναι χαμηλότερα σε πολύ μικρά παιδιά (0 έως 5 ετών). Τα επίπεδα ξεκίνησαν σε περίπου 800.000 αντίγραφα του ιικού γονιδιώματος, αυξήθηκαν με την ηλικία και πλησίασαν τα επίπεδα ενηλίκων σε μεγαλύτερα παιδιά και εφήβους.
«Ενώ αυτοί οι αριθμοί φαίνονται πολύ διαφορετικοί με την πρώτη ματιά, είναι σημαντικό να θυμόμαστε ότι τα αποτελέσματα του ιικού φορτίου εμφανίζονται σε λογαριθμική κλίμακα», λέει ο καθηγητής Drosten.
«Οι διαφορές στα ιογενή φορτία που βρέθηκαν στα μικρότερα παιδιά είναι, στην πραγματικότητα, σχεδόν κάτω από το όριο στο οποίο κανονικά θα τους θεωρούσαμε κλινικά σημαντικούς. Βασικά, πρέπει επίσης να καταλάβουμε πώς φτάνουμε σε αυτές τις τιμές και να το λάβουμε υπόψη κατά την ερμηνεία τους».
Επισημαίνοντας τις διαφορές στη μεθοδολογία συλλογής δειγμάτων μεταξύ παιδιών και ενηλίκων, ο ιολόγος προσθέτει: «Τα επιχρίσματα των παιδιών είναι σημαντικά μικρότερα σε μέγεθος και συλλέγουν λιγότερο από το ήμισυ της ποσότητας δείγματος που είναι συνήθως διαθέσιμη για PCR δοκιμές. Επιπλέον, το επίπεδο δυσφορίας που συνεπάγεται η διαδικασία σημαίνει ότι τα βαθιά ρινοφαρυγγικά επιχρίσματα αντικαθίστανται συχνά με απλά επιχρίσματα λαιμού. Αυτό φυσικά μειώνει περαιτέρω την ποσότητα του ιικού υλικού που συλλέγεται. Για αυτόν τον λόγο, αναμένουμε απόλυτα ότι, στα παιδιά, το ίδιο επίπεδο ιικής αντιγραφής θα παράγει χαμηλότερα αποτελέσματα ιικού φορτίου κατά τη διάρκεια της δοκιμής PCR».
Κατά τη σύγκριση των μέγιστων ιογενών φορτίων σε εργαστηριακά δείγματα, οι ερευνητές υπολόγισαν ότι τα επίπεδα μολυσματικότητας στα μικρότερα παιδιά (0 έως 5 ετών) ήταν περίπου 80 τοις εκατό από αυτά που βρέθηκαν σε ενήλικες. Όπως προηγουμένως, οι τιμές για παιδιά σχολικής ηλικίας και εφήβους βρέθηκε να πλησιάζουν τις τιμές των ενηλίκων. «Αυτό δείχνει ότι τα ιικά φορτία δεν είναι άμεσα ανάλογα με τη μολυσματικότητα και δεν μπορούν να μετατραπούν άμεσα», εξηγεί ο καθηγητής Drosten. Προσθέτει: «Ακόμη και αυτές οι εκτιμήσεις μολυσματικότητας βάσει δεδομένων πρέπει να διορθωθούν προς τα πάνω λόγω των διαφορετικών μεθόδων συλλογής δειγμάτων που χρησιμοποιούνται σε παιδιά. Όλα αυτά αποτελούν μέρος της συνολικής αξιολόγησης ενός κλινικού ιολόγου. Η αρχική μου υπόθεση, ότι όλες οι ηλικιακές ομάδες έχουν περίπου το ίδιο επίπεδο μολυσματικότητας, επιβεβαιώθηκε τόσο από αυτό όσο και από άλλες μελέτες. ”
Μια σύγκριση βάσει συμπτωμάτων επιβεβαίωσε τις παρατηρήσεις που έγιναν προηγουμένως σε περιπτώσεις COVID-19 , δηλαδή ότι ακόμη και ασυμπτωματικά άτομα μπορεί να έχουν πολύ υψηλό ιικό φορτίο. Άτομα που χρειάστηκαν νοσηλεία βρέθηκαν να έχουν υψηλότερα ιικά φορτία από άλλα σε όλη τη διάρκεια της νόσου. Με βάση τα νέα μοντέλα μαθημάτων ιικού φορτίου με την πάροδο του χρόνου, οι ερευνητές εκτιμούν ότι τα άτομα που έχουν μολυνθεί με SARS-CoV-2 φθάνουν στα μέγιστα επίπεδα ιικού φορτίου στο λαιμό τους 1 έως 3 ημέρες πριν από την έναρξη των συμπτωμάτων.
Περίπου 9 τοις εκατό του COVID-19 περιπτώσεις που εξετάστηκαν έδειξαν εξαιρετικά υψηλό ιικό φορτίο ενός δισεκατομμυρίου αντιγράφων ανά δείγμα ή υψηλότερο. Περισσότερο από το ένα τρίτο αυτών των δυνητικά εξαιρετικά μολυσματικών ατόμων δεν είχαν ούτε συμπτώματα ή μόνο ήπια συμπτώματα.
«Αυτά τα δεδομένα παρέχουν ιολογική βάση για την ιδέα ότι μια μειονότητα μολυσμένων ατόμων προκαλεί την πλειονότητα όλων των μεταδόσεων», εξηγεί ο καθηγητής Drosten και προσθέτει: «Το γεγονός ότι περιλαμβάνει τόσο πολλούς ανθρώπους χωρίς σχετικά συμπτώματα υπογραμμίζει τη σημασία των μέτρων ελέγχου πανδημίας, όπως η κοινωνική απομάκρυνση και η υποχρεωτική χρήση μάσκας».
Σε δείγματα που συλλέχθηκαν από άτομα μολυσμένα με την παραλλαγή Β.1.1.7 («ΗΒ» ή «Βρετανικά»), τα μέσα ιικά φορτία βρέθηκαν να αυξάνονται κατά έναν παράγοντα δέκα, ενώ οι εργαστηριακές εκτιμήσεις μολυσματικότητας αυξήθηκαν κατά έναν παράγοντα από 2.6.
Για να φτάσουν σε αυτά τα δεδομένα, οι ερευνητές έλαβαν δεδομένα ιικού φορτίου από περίπου 1.500 περιπτώσεις που έχουν μολυνθεί με Β.1.1.7 και τα συγκρίνουν με δεδομένα από περίπου 1.000 άτομα μολυσμένα με άλλες παραλλαγές που είχαν δοκιμαστεί στα ίδια κέντρα δοκιμών, ιατρεία εξωτερικών ασθενών και κλινικά θαλάμους περίπου την ίδια ώρα. Ο καθηγητής Drosten προσθέτει: «Οι εργαστηριακές μελέτες μπορεί να μην είναι ακόμη σε θέση να παρέχουν μια οριστική εξήγηση, αλλά ένα πράγμα είναι σαφές ότι το B.1.1.7 είναι πιο μολυσματικό από άλλες παραλλαγές.»
Οι ερευνητές σκοπεύουν να συνεχίσουν το έργο τους για ιογενή φορτία καθ ‘όλη τη διάρκεια της πανδημίας. Ελπίζουν να αποκτήσουν γνώσεις για τις αλλαγές που συμβαίνουν καθώς προκύπτουν νέες παραλλαγές καθώς ο ιός προσαρμόζεται στα αυξανόμενα επίπεδα ασυλίας του πληθυσμού.
Πηγή: charite.de
