Ο γηραιότερος πρώην φρουρός του Ναζιστικού Στρατοπέδου Συγκέντρωσης Sachsenhausen ή αλλιώς του Στρατοπέδου Θανάτου, ο οποίος εκτελούσε χρέη δεσμοφύλακα από 1942 ως το 1945 και σήμερα είναι 100 ετών, κατηγορείται για συνέργεια στη δολοφονία περισσοτέρων από 3.500 ανθρώπων και πρόκειται να δικαστεί.
Με συγκεκριμένους όρους, ο άνδρας κατηγορείται ότι συνέβαλε στη δολοφονία σοβιετικών αιχμαλώτων πολέμου, καθώς και τη δολοφονία κρατουμένων χρησιμοποιώντας δηλητηριώδη αέρια. Οι εισαγγελείς εξηγούν ότι οι κρατούμενοι οδηγήθηκαν επίσης στο θάνατό τους μέσω «της επιβολής και της διατήρησης απάνθρωπων συνθηκών».
Το περιφερειακό δικαστήριο του Neuruppin, μια πόλη στο ανατολικό κρατίδιο του Βρανδεμβούργου αναγνώρισε τις κατηγορίες για τη διάθεση δολοφονίας και η δίκη ξεκίνησε σήμερα, όπως είχε προγραμματιστεί. Οι εισαγγελείς εξακολουθούν να προσπαθούν να οδηγήσουν υπόπτους της εποχής των Ναζί στη δικαιοσύνη περίπου 76 χρόνια μετά το τέλος του Β ‘Παγκοσμίου Πολέμου.
Ο λόγος που αυτοί οι άνθρωποι δικάζονται σε αυτή την ηλικία για τα Ναζιστικά εγκλήματα είναι διότι έχει μεγάλη σημασία για τους επιζώντες και τους απογόνους τους… που επιθυμούν να αποδοθεί δικαιοσύνη.
Ο κατηγορούμενος, ο οποίος μετά από την απελευθέρωσή του από το στρατόπεδο ζούσε μια ήρεμη ζωή στο Βρανδεμβούργο και εργαζόταν ως κλειδαράς, παρά την ηλικία του πρέπει να συμμετέχει σε διαδικασίες έως και δυόμισι ώρες την ημέρα, με την δίκη να διαρκεί συνολικά 22 ημέρες ενώ δεν κατονομάστηκε για νομικούς λόγους. Θεωρητικά, η ποινή που θα του επιβληθεί δεν θα ξεπερνά τα 3 χρόνια φυλάκισης καθώς είναι συμβολική, λόγω της ηλικίας του.
Ο δρόμος για τις διώξεις άνοιξε από την υπόθεση ορόσημο το 2011, όταν ένα δικαστήριο του Μονάχου αποφάσισε ότι η εργασία σε στρατόπεδο συγκέντρωσης ήταν αρκετή για καταδίκη, ακόμη και αν δεν υπήρχε απόδειξη για ένα συγκεκριμένο έγκλημα και δίκασε τον John Demjanjuk, έναν φρουρό στο στρατόπεδο θανάτου Sobibor στην Πολωνία που είχε καταληφθεί από τους Ναζί και καταδικάστηκε για σχεδόν 30.000 δολοφονίες.
Σε λίγα μόλις χρόνια μπορεί να μην μείνει κανένας για να δικαστεί για τον ρόλο του, στη ναζιστικές δολοφονίες γιατί είτε οι ύποπτοι δεν θα ζούνε πλέον είτε θα είναι ακατάλληλοι για να δικαστούν.
Ωστόσο, οι εισαγγελείς στη Γερμανία ερευνούν επί του παρόντος πιθανές κατηγορίες εναντίον 17 ατόμων, από τους οποίους ούτε ένας δεν είναι κάτω από 95 ετών.
Στρατόπεδο Sachsenhausen
Το στρατόπεδο Sachsenhausen που βρισκόταν σε μια περιοχή της μικρής πόλης Oranienburg που βρίσκεται σε μικρή απόσταση βόρεια του Βερολίνου, ήταν ένα από τα Ναζιστικά Στρατόπεδα συγκέντρωσης που δημιούργησε η Κυβέρνηση των Εθνικοσοσιαλιστών με αρχικό στόχο τον εγκλεισμό των αντιφρονούντων. Κατέληξαν σε αυτό Εβραίοι και άτομα από άλλες χώρες (αντιστασιακοί, αντιφρονούντες, αιχμάλωτοι πολέμου). Είχε ιδιαίτερη σημασία κατά τη διάρκεια της ναζιστικής περιόδου επειδή, από την ολοκλήρωσή του το 1936 χρησίμευσε ως πρότυπο για άλλα στρατόπεδα συγκέντρωσης. Έγινε επίσης ένα στρατόπεδο εκπαίδευσης για το Schutzstaffel (SS), μια διαβόητη παραστρατιωτική μονάδα.
Συνολικά, περισσότεροι από 200.000 άνθρωποι ήταν φυλακισμένοι εκεί. Δεκάδες χιλιάδες πυροβολήθηκαν, αεριοποιήθηκαν ή χάθηκαν κατά τη διάρκεια φρικτών ψευδοεπιστημονικών πειραμάτων ή λόγω των φρικτών συνθηκών που επικρατούσαν στο στρατόπεδο, όπως η πείνα, οι ασθένειες, η καταναγκαστική εργασία και η κακομεταχείριση.
Στις 22 Απριλίου 1945 μονάδα της 47ης Σοβιετικής Στρατιάς κατέλαβε το στρατόπεδο. Οι Σοβιετικοί βρήκαν εκεί μόνο 3.000 επιζώντες ανάμεσά στους και 1.400 γυναίκες. Οι περισσότεροι ήταν στα όρια της ασιτίας ενώ οι υπόλοιποι ήταν σοβαρά ασθενείς. Η ιατρική βοήθεια που τους παρασχέθηκε ήταν άμεση, ωστόσο είχε φθάσει πολύ αργά για μερικούς από αυτούς, που δεν άντεξαν και απεβίωσαν ύστερα από την απελευθέρωση του στρατοπέδου. Ο ενταφιασμός έγινε σε 6 πρόχειρους ομαδικούς τάφους, οι οποίοι ανακαλύφθηκαν το 1995. Στις σορούς που εκτάφηκαν έγινε κανονική κηδεία.
Οι Σοβιετικοί διατήρησαν το Στρατόπεδο σε λειτουργία ως το 1950, το οποίο λειτούργησε υπό την επωνυμία “Ειδικό στρατόπεδο της NKVD αριθ. 7”. Εκεί εγκλείστηκαν Γερμανοί αιχμάλωτοι που “μεταφέρθηκαν” από ανάλογα στρατόπεδα της δυτικής ζώνης κατοχής, Ναζιστές αξιωματούχοι, αντικομμουνιστές, Ρώσοι συνεργάτες των Γερμανών και στρατιώτες με σεξουαλικά μεταδιδόμενα νοσήματα. Συνολικά υπολογίζεται ότι κατ’ αυτή την περίοδο από το Στρατόπεδο πέρασαν 60.000 κρατούμενοι.
Το Στρατόπεδο έκλεισε οριστικά το 1950, ύστερα από την ενοποίηση των δύο Γερμανιών, έγιναν ανασκαφές εκεί και αποκάλυψαν, εκτός από τους ομαδικούς τάφους που προαναφέρθηκαν, και ορισμένα ερείπια, όπως αυτά του θαλάμου αερίων. Ήδη όμως από το 1956, η τότε Κυβέρνηση της Ανατολικής Γερμανίας είχε μετατρέψει το χώρο σε εθνικό μνημείο, το οποίο εγκαινιάστηκε το 1961.
Σήμερα το Στρατόπεδο είναι ανοικτό στο κοινό και λειτουργεί τόσο ως μνημείο όσο και ως μουσείο. Σε αυτό εκτίθενται τεχνήματα κατασκευασμένα από τους κρατουμένους και ένας σωρός ύψους 30 εκατοστών εξ ολοκλήρου από χρυσά δόντια που αποσπάσθηκαν από κρατουμένους. Εκτίθενται επίσης φωτογραφίες, έγγραφα και αντικείμενα που καταδεικνύουν την καθημερινή ζωή στο στρατόπεδο. Έχουν αναπαλαιωθεί επίσης τα κρεματόρια, τα παραπήγματα των κρατουμένων και η κεντρική πύλη.
Πηγή: dw.com
