Μία εικόνα, μια λέξη, μια μυρωδιά, ένα άγγιγμα, μια ημερομηνία είναι ικανά… να σε γυρίσουν πίσω μέρες, μήνες, χρόνια και να σου ξυπνήσουν συναισθήματα που σου φαίνονται πρωτόγνωρα και ας τα έχεις νιώσει ξανά στο παρελθόν…
Και ξαφνικά το παλιό σκονισμένο κουτί που έχεις κρύψει στο πιο σκοτεινό σημείο του σπιτιού και της ψυχής σου… ανοίγει και αρχίζουν να ξεπηδούν σκιές… σκιές του παρελθόντος… και σε κυκλώνουν βίαια, προκλητικά μέχρι να βεβαιωθούν ότι ο χρόνος δεν τις εξαφάνισε… και ότι απλά τις είχες βάλει στην αναμονή…
Και τότε είναι η στιγμή που έρχονται αθόρυβα… αυτή τη φορά να σου σκαλίσουν και πάλι την πληγή…
Έρχονται για ακόμη μία φορά να δούν αν μπορείς να τις δεις… αν μπορείς να αντέξεις να δεις τα σκοτάδια της ψυχής σου… και τότε είναι που ακούς μια γνώριμη φωνή να βγαίνει από στόματα που δεν υπάρχουν… τότε είναι που σχηματίζουν μπροστά σου ένα πρόσωπο γνώριμο που όσο και αν προσπαθείς να το αγγίξεις δεν μπορείς, γιατί δεν έχει σάρκα… τότε είναι που νιώθεις ένα βλέμμα σκοτεινό να διαπερνά τις σκέψεις σου… τότε είναι που η αλήθεια στέκεται μπροστά σου φορώντας το πέπλο της τρέλας…
Και σε γυρίζουν πίσω…
Εκεί που αρνείσαι να πάς… σε όλα εκείνα που δεν τολμάς να σκεφτείς και μένουν για πάντα στο παλιό σκονισμένο κουτί… να παίζουν με το φως και το σκοτάδι… με τους φόβους, τις αδυναμίες, τις υπαρξιακές αναζητήσεις…
Εκεί που όταν τις φώναζες… δεν έρχονταν…
Εκεί που ο θάνατος μοιάζει πιο εύκολος… εκεί που το πένθος κοιμάται… μέχρι που έρχεται το φως και αγγίζει την πιο βαθιά σκιά από όλες και την ξυπνά… αυτή τη φορά χωρίς φόβο… χωρίς δάκρυα… χωρίς λυγμό…
Και την ακούς να σου λέει….
Γιατί φοβάσαι… είμαι η σκιά που δεν μπορούσες να διώξεις… που μίλησες τόσες φορές μαζί της… και ας σου έλεγαν όλοι ότι δεν είμαι εκεί… και ότι δεν έμεινε τίποτα από εμένα στον κόσμο των ζωντανών…
Άκου…
Ήρθε η ώρα να φύγω… πρέπει να φύγω για να πάψεις να είσαι εσύ… η σκιά μου…
Αλλά που και που θα έρχομαι να φωτίζω την ζωή σου…. γιατί χωρίς σκιά… φως δεν υπάρχει…
Απλά κοίτα ψηλά στον ουρανό… θα είμαι κάπου εκεί ανάμεσα στα αστέρια… θα με βλέπεις να σου γνέφω τρυφερά ότι είμαι εδώ… μην φοβάσαι… ΑΥΤΟ ΗΤΑΝ!
Αφιερωμένο σε εσένα φίλε μου… που έφυγες πολύ νωρίς…
15/7/2018 -15/7/2022
Δώρα Μεθενίτη
