-Μαμά!
-Τι είναι παιδί μου;
-Τίποτα!
Απαντώ και σκέφτομαι ότι απλά ήθελα να δώ αν με ακούει, αν με προσέχει, αν είναι εδώ!
Αυτό που μόλις διαβάσατε είναι η περιγραφή μιας στιγμής από την καθημερινότητά μου, που όσα χρόνια και αν περάσουν την ζω ξανά και ξανά… εγώ και η μαμά μου… η δική μου μαμά… η μαμά ”Χριστίνα”!
Η ‘μαμά ”Χριστίνα” τράβηξε τον λαχνό… να γεννήσει εμένα και εγώ είχα την ευλογία και την τύχη να την έχω μαμά και δεν θα την άλλαζα ακόμα και αν ήξερα ότι θα ζούσα άλλες 1000 ζωές! Πάντα αυτήν θα ήθελα… την δική μου μαμά!
Γιατί η δική μου μαμά ξέρει να αγαπά, ξέρει τι σημαίνει στοργή, αφοσίωση, φροντίδα, παρηγοριά, υπομονή, πίστη, σεβασμός, κατανόηση, συγχώρεση, ειλικρίνεια, ενθάρρυνση, ξέρει να με ακούει με προσοχή και ας διαφωνεί πολλές φορές μαζί μου! Ξέρει, να λέει ναι και να το εννοεί! Ξέρει, να λέει όχι και να το εννοεί!
Ξέρει τι θα πει να αγωνίζεσαι κάθε στιγμή, κάθε λεπτό στην τόσο σκληρή κοινωνία που με έφερε… να ζήσω! Ξέρει πολύ καλά ότι όσο πιο ολοκληρωμένη είναι ως προσωπικότητα τόσο πιο αρτιμελείς θα βγουν στην κοινωνία, τα παιδιά της. Γι’ αυτό και ξέρει πως να με προστατεύει… πάντα με ασπίδα την ωριμότητά της, την δύναμή της, το χιούμορ της… γιατί η δική μου μαμά είναι δυνατή, πιστεύει στον εαυτό της… και πολλές φορές με αυτοθύσια αντιμετωπίζει τις όποιες δυσκολίες και κινδύνους… και πάντα βγαίνει νικήτρια!
Ξέρει τι θα πει δουλειά, ξενύχτι, κούραση… αλλά δεν παραπονιέται ποτέ!
Κόποι, στερήσεις, δάκρυα, έγνοιες… όλα τα έχεις ζήσει μαμά μου… ήταν αρκετές οι χαρές και άλλα τόσα τα ζόρια που έχω να θυμάμαι… αυτά τα ζόρια που μας έδεσαν τόσο πολύ… γιατί μαζί τα ζήσαμε… δεν ήσουν μόνη…
Και θα ζήσουμε τόσα ακόμα… και θα είμαι πάντα δίπλα σου… και πάντα θα τα καταφέρνουμε μαζί… γιατί κι εγώ είμαι σαν εσένα… και είμαι περήφανη γι’ αυτό… και ακόμα πιο περήφανη είμαι που δεν είσαι τέλεια… γιατί δεν θέλω να είσαι… θέλω να είσαι απλή, ανθρώπινη, ευαίσθητη, τίμια, ηθική, γεννήτρα και τεχνήτρα της ζωής…
Θέλω να είσαι η μαμά μου!
Και ξέρεις κάτι μαμά μου… είσαι όμορφη… όχι για τα ρούχα που φοράς, όχι για το πως φτιάχνεις τα μαλλιά σου…
Δεν με νοιάζει…
Είσαι όμορφη… γιατί στα μάτια σου βλέπω την καθαρή ψυχή σου… την καρδιά σου… και εκεί βρίσκω όλη την αγάπη του κόσμου…
Ότι είμαι, το χρωστάω σε εσένα μαμά μου… μακάρι επάνω στον κόσμο να κατοικούσαν μαμάδες σαν εσένα… τότε ο κόσμος θα ήταν καλύτερος!
Συγγνώμη μαμά και σ’ ευχαριστώ για όλα….
