Το νέο του βιβλίο με τίτλο ”60 χρόνια τρύγος”, παρουσίασε ο Γιάννης Μπουτάρης στο πλαίσιο της Διεθνούς έκθεσης Θεσσαλονίκης, που φέτος πραγματοποιήθηκε διαδικτυακά.

Πρόκειται για ένα βιβλίο με στοιχεία αυτοβιογραφίας η συγγραφή του οποίου ξεκίνησε στη διάρκεια της πρώτης καραντίνας σε συνεργασία με τη Μαρία Μαυρικάκη. Στις περίπου 300 σελίδες του, πρωταγωνιστής μπορεί να είναι το κρασί, ωστόσο σημαντικό ρόλο παίζουν οι άνθρωποι που καθόρισαν την πορεία του Γιάννη Μπουτάρη: οι γονείς του, η γυναίκα της ζωής του η Αθηνά, τα παιδιά και τα εγγόνια του, ενώ αναλύεται η σχέση με τον αδελφό του Κωνσταντίνο Μπουτάρη.

Στα 30 αυτοτελή κεφάλαια, που συνοδεύονται από 120 φωτογραφίες, υπάρχουν ιστορίες από τις επιχειρήσεις και τα γλέντια, από το κτήμα στη Νάουσα και το Νυμφαίο, από τον αλκοολισμό, από την πολιτική, την ανάληψη της δημαρχίας Θεσσαλονίκης, τον Αρκτούρο και την ομάδα μπάσκετ του Άρη.

Ντυμένος απλά και καθισμένος πίσω από την οθόνη του υπολογιστή ο κ.Μπουτάρης έκανε μία αναδρομή στο παρελθόν του μαζί με όσους παρακολούθησαν διαδικτυακά την παρουσίαση του βιβλίου. «Κανονικά, αν δεν υπήρχε ο κορωνοϊός, τώρα θα τα λέγαμε από κοντά και στο τέλος θα πίναμε παρέα κι ένα κρασάκι», συμπλήρωσε στη συζήτηση την οποία κατεύθυνε η συγγραφέας η κ. Μαυρικάκη.

«Το βιβλίο ξεκίνησε μετά από συστηματική παρότρυνση των παιδιών μου. Εγώ δεν είχα ιδιαίτερη διάθεση. Ακόμη και τώρα σκέφτομαι: τι διάολο ήθελα και το έγραψα; Αυτό όμως που με παρακίνησε και μ’ ενδιέφερε περισσότερο είναι να αναδειχθεί η κουλτούρα του κρασιού. Κύριος πρωταγωνιστής δεν είμαι εγώ, αλλά το κρασί», προσέθεσε χαρακτηριστικά.

«Δεν συγκινούμαι εύκολα ως άνθρωπος, αλλά θυμούμενος κατά τη διάρκεια της συγγραφής του βιβλίου πράγματα που συνέβησαν στο παρελθόν μου, δεν σας κρύβω ότι συγκινήθηκα. Δεν έδινα σημασία τότε που συνέβαιναν τα γεγονότα, γιατί είμαι αρκετά παρορμητικός. ‘Εχω ένα ένστικτο για ότι κάνω», πρόσθεσε ο κ.Μπουτάρης, αναφορικά με το βιβλίο που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «Πατάκη» και το οποίο το χαρακτήρισε «αγαπησιάρικο».

Είπε πως όταν τον ρωτάνε ποιο κρασί είναι το καλύτερο, αυτός τους απαντάει: «Αυτό που αρέσει σε σένα, αυτό που σ’ ευχαριστεί… άσχετα αν είναι ξινόμαυρο, αγιωργίτικο ή ασύρτικο», ενώ αναφέρθηκε και στην ιδέα του για δημιουργία μιας Κιβωτού του Αμπελώνα.

Από την πλευρά της, η κ.Μαυρικάκη συμπλήρωσε πως «ήταν πολύ δύσκολο το έργο της επιλογής των ιστοριών του κ.Μπουτάρη, γιατί δεν μπορούσαν να χωρέσουν όλες σε ένα βιβλίο» και πως τόσο ο πρώην δήμαρχος όσο και η ίδια δεν ήταν «καθόλου φειδωλοί με τις αρνητικές στιγμές της ζωής του, τις προσωπικές και τις επαγγελματικές».

‘Οπως είπε η συγγραφέας, ο Γιάννης Μπουτάρης δεν ήθελε φτιασίδια στο βιβλίο, ενώ στο εξώφυλλο και το οπισθόφυλλο θέλησε να χωρέσει «την Πρωτοβουλία, τη δημαρχία, το αμπέλι και το κτήμα, τους Ανώνυμους Αλκοολικούς, τη σαύρα και τα παιδιά του».

Κλείνοντας την παρουσίαση, ο κ.Μπουτάρης θυμήθηκε μία ακόμη ιστορία από το παρελθόν που αφορούσε τη μητέρα του και την αγάπη που του είχε. «Όταν πήγαινα να τη δω πάντα με φώναζε ‘Γιαννάκη μου και Γιαννάκη μου’. Μια μέρα της λέω: Σταμάτα μαμά να με λες Γιαννάκη… δήμαρχος είμαι!».

Πηγή: zougla.gr