Στο πιο γνωστό παραμύθι του κόσμου… πρωταγωνιστεί… η πιο γνωστή μορφή του κόσμου… η πιο ευγενική και χαρούμενη φυσιογνωμία! Αυτή του χοντρούλη άντρα, με τα κόκκινα ρούχα, τα ροδαλά μάγουλα και την κατάλευκη γενειάδα που κάθε χρόνο από κάποιο χωριό της Λαπωνίας, φορτώνει με δώρα… το έλκηθρό του και δίνει το σύνθημα εκκίνησης… στους 8 ταράνδους του, ώστε να ξεκινήσει το ταξίδι της ελπίδας και της ευτυχίας σε όλο τον κόσμο!
Στο ταξίδι αυτό θα κάνει πολλές στάσεις… σε όλα τα σπίτια, που μέσα σε αυτά ζουν τα ”καλά” παιδιά της χρονιάς που πέρασε… και που τον περιμένουν να μπει από τις καμινάδες των τζακιών και να αφήσει τα δώρα του κάτω από το χριστουγεννιάτικο δέντρο! Κάπως έτσι είναι χαραγμένος στην μνήμη, στην καρδιά και στην ψυχή μικρών και μεγάλων παιδιών, ο Άγιος Βασίλης!
Father Christmas”, ”Pere Noel”, ”Papai Noel”, ”Kleeschen”, Sinterklass”, ”Santa Claus”, ”Noel Baba”, ”Hoteiosho”, ”Weihnachtsmann”… είναι το μόνο που αλλάζει στο γλυκό παραμύθι, που ακούγεται την περίοδο των Χριστουγέννων σε όλες τις γωνιές του κόσμου… και δεν είναι άλλο από το όνομα που δίνει στον Άγιο Βασίλη, το κάθε παιδί… ανάλογα από ποια χώρα τον φωνάζει! Αυτό όμως που δεν μπορεί να αλλάξει κανείς είναι… η αληθινή ιστορία του, που προέρχεται από την ορθόδοξη παράδοση της χώρας μας…
… Το 330 στη Νεοκαισάρεια του Πόντου, γεννήθηκε ένα μωρό… που το ονόμασαν, Βασίλειο. Η οικογένειά του ήταν εύπορη και υπήρξε πολύ κοντά στο Θεό. Έτσι μεγαλώνοντας έτυχε βαθιάς χριστιανικής μόρφωσης. Σπούδασε ρητορική, φιλοσοφία, αστρονομία, γεωμετρία, ιατρική, φιλολογία και φυσική στην Αθήνα και περιόδευσε στην Αίγυπτο, στη Μεσοποταμία, στην Παλαιστίνη και στην Κοίλη Συρία, για να γνωρίσει από κοντά τους ασκητές και να σπουδάσει τον μοναχισμό, που πάντα είχε την πρώτη θέση στην καρδιά του.
Η πορεία της ζωής του τον οδήγησε σε πολλά μέρη κηρύττοντας, τον λόγο του θεού σε χιλιάδες πιστούς που τον άκουγαν με κατάνυξη και ευλάβεια, καθώς τα λόγια του ήταν γεμάτα πίστη και εμπειρίες από την ασκητική ζωή του.
Υπήρξε Μέγας στον τρόπο της ζωής του, καθώς έγινε γνωστός κυρίως για τη φιλανθρωπία του και την φροντίδα του σε όσους είχαν την ανάγκη του. Με αυτοθυσία φρόντισε να χτιστούν νοσοκομεία, πτωχοκομεία, ορφανοτροφεία, γηροκομεία, ξενώνες για τους περαστικούς, ακόμα και σπίτια με χώμα… για όλους τους απόρους αστέγους. Κάπως έτσι ιδρύθηκε και η περίφημη Βασιλειάδα.
Ανάγκη όμως τον είχε και η εκκλησία, έτσι χειροτονήθηκε πρεσβύτερος στην Καισάρεια της Καππαδοκίας και αφιέρωσε όλη του τη ζωή στην αντιμετώπιση των σοβαρών προβλημάτων της. Οι βαριές όμως εκκλησιαστικές και κοινωνικές φροντίδες αποδείχθηκαν αβάστακτες και πέθανε την 1η Ιανουαρίου του 379 σε ηλικία μόλις 49 χρονών και πάμφτωχος.
Ο ίδιος άλλωστε είχε πει στον απεσταλμένο του αυτοκράτορα Ουάλη:
«ούτε η δήμευσης της περιουσίας μου, ούτε η εξορία, ούτε τα βασανιστήρια με τα οποία με απειλείτε εσείς οι αυτοκράτορες, με τρομάζουν. Η περιουσία μου όλη και όλη είναι δυο παλιά ράσα, σχεδόν άχρηστα και λίγα βιβλία. Η εξορία πάλι; Μα ευλογημένε… δεν ξέρεις ότι σ’ αυτόν εδώ τον κόσμο είμαι και εγώ περαστικός διαβάτης όπως είσαι και συ; Όπου και να με στείλετε, τον Θεόν μου θα λατρεύω, επομένως δεν με φοβίζει και αυτό. Για το μαρτυρικό θάνατο αδιαφορώ τελείως. Είναι τόσο ασθενικό το σώμα μου από τις πολλές αρρώστιες, που με το πρώτο κτύπημα θα υποκύψει και έτσι γρήγορα θα βρεθεί η ψυχή μου με τον Χριστό. Θεωρώ λοιπόν σαν τον καλύτερο ευεργέτη μου τον θάνατο».
Αυτός ήταν ο Μέγα Βασίλειος, μία μορφή γελαστή, αδύνατη, με μαύρα μαλλιά που πάντα μετά τα Χριστούγεννα ξεκινούσε πεζός μ’ ένα ραβδί στο χέρι και περνούσε από διάφορους τόπους και πρόσφερε δώρα στους ανθρώπους… όπως ευλογία και καλή τύχη!
Ας γίνει παράδειγμα σε όλους μας… το ήθος, η εγκράτεια, η αγνότητα, η υπομονή, ο αγώνας και η προσφορά του στον συνάνθρωπο… και ας είναι αυτά τα δώρα των γιορτών… από εμάς και προς τα εμάς!
Καλές γιορτές σε όλους…!
