Είμαι η Δώρα Μεθενίτη και θέλω να σταματήσεις ότι κάνεις για και να αφιερώσεις λίγα λεπτά από τον χρόνο σου ώστε να με γνωρίσεις καλύτερα.
Γεννήθηκα στην Κόρινθο από τον Στάυρο και την Χριστίνα Μεθενίτη… δύο αυτοδημιούργητους ανθρώπους που δούλευαν μέρα νύχτα για να προσφέρουν σε εμένα και την αδερφή μου Εύη, μία ζωή άνετη… γεμάτη αγάπη και αξίες.
Ο πατέρας μου χρόνια ολόκληρα διατηρούσε βουλκανιζατέρ στην πόλη της Κορίνθου και εξυπηρετούσε με συνέπεια και επαγγελματισμό τους πολίτες με πρωταρχικό στόχο την ασφάλειά τους… στους δρόμους. Τον θυμάμαι πάντα με μουντζούρες στα χέρια… βρώμικα χέρια θα έλεγαν κάποιοι… τίμια θα έλεγα εγώ… γιατί αυτές οι μουτζούρες έδιναν ψωμί στην οικογένεια του και στις οικογένειες ανθρώπων που απασχολούσε στις επιχειρήσεις του…
Δίπλα του πάντα η μητέρα μου… η οποία στάθηκε βράχος και στέκεται όλα αυτά τα χρόνια. Οι δυο τους με δίδαξαν να είμαι κυρία του εαυτού μου… Να μην έχω ανάγκη να αποδείξω σε κανέναν ποια είμαι… Να ξέρω ποια είμαι και τον προορισμό του ταξιδιού της ζωής που στα χιλιόμετρα που διένυσα και διανύω να μην κάνω στάση στην κριτική, στην σύγκριση, στην κακία, στην ζήλια, στον θυμό, στον φόβο, στη στενοχώρια, στην απελπισία, στην απογοήτευση, στην ενοχή, στην ντροπή, στην απέχθεια, στην ματαίωση… Συναισθήματα που με είχαν προετοιμάσει ότι θα συναντήσω διότι είναι αναπόφευκτο κομμάτι της ζωής… με είχαν διδάξει να μην τα φοβηθώ διότι και αυτά αφορούν έναν σκοπό… την εξέλιξη… Σε προστατεύουν από κινδύνους και σε βοηθούν να επιβιώσεις! Το μεγαλύτερο μάθημα όμως που με δίδαξαν είναι να δίνω πολλά, σε ανθρώπους που μπορεί να το αξίζουν… μπορεί και όχι όμως! Παρόλα αυτά δεν μετάνιωσα γιατί ότι έδωσα ήταν επιλογή μου!
Τελειώνοντας το σχολείο ως ανήσυχο και ατίθασο πνεύμα ακολούθησα το όνειρό μου…. έφυγα από τους περιορισμούς της τοπικής κοινωνίας και βρέθηκα στην Αθήνα όπου σπούδασα Δημοσιογραφία. Με πείσμα, θάρρος και θράσος… Σε πολύ λίγο χρονικό διάστημα απορροφήθηκα σε μεγάλα αθηναϊκά μέσα ενημέρωσης τόσο σε τηλεοπτικούς σταθμούς όσο σε εφημερίδες και περιοδικά. Συνεργάστηκα με καταξιωμένους δημοσιογράφους και παρουσιαστές που έμελλαν να γίνουν μεγάλοι σταθμοί και μεγάλο σχολείο στην επαγγελματική μου ζωή.
Παράλληλα δοκίμασα την τύχη μου στον χώρο της μόδας. Περπάτησα χιλιόμετρα σε πασαρέλες φορώντας δημιουργίες των μεγαλύτερων Ελλήνων σχεδιαστών και έλαβα μέρος στους διαγωνισμούς ομορφιάς Σταρ Ελλάς και Σταρ Πελοπόννησος όπου κέρδισα τον τίτλο, της Μις Γιανκ.
Η ζωή μου ήταν γεμάτη φήμη, φώτα και χρυσόσκονη… ώσπου μια μέρα η ευμάρεια της οικογενείας μου χτυπήθηκε αλύπητα και εγώ διέκοψα την καριέρα που έχτιζα με κόπο… και γύρισα συνειδητά πίσω στην πόλη μου και στο πλευρό των γονιών μου… όπου αντιμετώπισα την σκληρή πλευρά της ζωής και της κοινωνίας.
Η τύχη όμως είναι ο μεγάλος κυρίαρχος των πραγμάτων και εκείνη την δύσκολη εποχή, η ζωή έφερε στον δρόμο μου… τον Κωσταντίνο Δράκο που έμελλε να γίνει ο μεγάλος σταθμός της προσωπικής μου ζωής και σύζυγός μου. Έμαθα τι σημαίνει αγάπη και για 22 χρόνια χωρίς να μας ενδιαφέρει τι λένε οι άλλοι… στάθηκε και στάθηκα στο πλευρό του…στα εύκολα και στα δύσκολα… μέχρι πριν λίγους μήνες… που οι δρόμοι μας χώρισαν… από θεό και ανθρώπους… αφού δεν κατάφερε να βγει νικητής από την τελευταία μάχη της ζωής του.
Σήμερα κάνω μία νέα αρχή στην επαγγελματική και προσωπική μου ζωή… από το παρελθόν δεν σβήνω κανένα άνθρωπο και καμία επιλογή μου… προχωράω έχοντας εφόδια τα παθήματα και τα μαθήματα που πήρα…
Με την οικογένεια μου πάντα στο πλευρό μου, διατηρώ επιχείρηση στο κέντρο της Κορίνθου και είμαι ιδιοκτήτρια του ενημερωτικού σαιτ, DMnews.gr. Αποφάσισα να κάνω ακόμα ένα βήμα και να μπω στον στίβο των δημοτικών εκλογών ως υποψήφια στη ”Συμμαχία Πολιτών” με τον Βασίλη Νανόπουλο. Δεν είμαι πολιτικός ούτε παντογνώστης… έχω όπλα όμως τις εμπειρίες της ζωής.
Στόχος μου είναι να βοηθήσω να ακουστεί η φωνή σου… γιατί είναι ισχυρή, μοναδική και πρέπει πάντα να ακούγεται.
Ως δημοσιογράφος, έχω μάθει να εργάζομαι προς όφελος του συνόλου της κοινωνίας και να προσφέρω… και ήρθε η ώρα να προσφέρω στον τόπο μου που δεν σου κρύβω ότι πολλές φορές με ενθάρρυνε αλλά δεν ήταν λίγες και οι φορές που με απογοήτευσε!
Ήρθε η ώρα να κάνω μία νέα αρχή και σε θέλω σύμμαχό μου… να πιαστούμε χέρι χέρι και να δημιουργήσουμε την πόλη που θέλουμε… που μας αξίζει!
θέλω η πόλη μου… να δίνει ζωή μέσα από μουσικές και γέλια στους δρόμους… δρόμους καθαρούς, με όμορφες μυρωδιές, γεμάτους λουλούδια και πράσινο… δρόμους που να μην συναντώ την δυστυχία μέσα από εικόνες αστέγων, αρρώστων και πεινασμένων ανθρώπων που ικετεύουν για λίγη προσοχή και αξιοπρέπεια… γιατί κανείς δεν τους βλέπει και δεν τους νοιάζει αν θα συνεχίσουν να αναπνέουν και αύριο…
θέλω μία πόλη σύγχρονη, με εκπαίδευση, παιδικές χαρές, γυμναστήρια, ελεύθερα εργαστήρια, θέατρα, μουσικές σκηνές, γκαλερί… κοινωνικές υπηρεσίες για τις ευπαθείς ομάδες!
Θέλω μια πόλη με επισκέπτες που θα φεύγουν γεμάτοι και χορτασμένοι από ένα τόπο φιλόξενο… με κρυμμένες ομορφιές!
Θέλω μία πόλη που να σέβεται, να τιμά και να διατηρεί ζωντανή την ιστορία της!
Θέλω μία πόλη δίκαιη, με βάσεις… με δυνατότητες εξέλιξης!
Για να γίνει όμως αυτό πρέπει όλοι εμείς που κατοικούμε σε αυτή την πόλη να μιλάμε την ίδια γλώσσα! Να είμαστε όλοι ίσοι! Γιατί κανείς δεν είναι παιδί κατώτερου θεού!
Να έχουμε ανοιχτή καρδιά και μυαλό!
Να έχουμε ενότητα ιδεών, πράξεων και ψυχής!
Να έχουμε συναισθηματική νοημοσύνη και να να είμαστε ανοικτοί στην διαφορετικότητα!
Να ξέρουμε και να σεβόμαστε τον τόπο ετούτο που πατάμε!
Να ξέρουμε ποιοι είμαστε… που πάμε!
Να έχουμε κοινή ταυτότητα… άρχοντες και πολίτες!!!
Μόνο έτσι δεν θα χάσουμε την πόλη… γιατί η πόλη είναι οι άνθρωποί της! Είναι ζωντανή… αναπνέει, βλέπει, ακούει, μιλάει, σκέφτεται… νιώθει!
Στις 8 Οκτωβρίου σε θέλω σύμμαχο στον αγώνα που δίνω και θα δώσω για τον τόπο μου! Σου δίνω τον λόγο μου ότι θα ακούγεται πάντα η αλήθεια όσο και αν κάποιοι θέλουν να αμαυρώσουν το όνομα του τόπου μου! Σου δίνω τον λόγο μου ότι θα προσπαθήσω να υπερασπιστώ τα δικαιώματά σου… όποιος και αν είσαι…
Πριν λίγο διάβασες λίγες σελίδες από το βιβλίο της ζωής μου… μέσα από τις οποίες σου στέλνω το μήνυμα ότι όταν κάποιος βρίσκεται μέσα σε μια κρίση και στη δύνη των προβλημάτων, μαθαίνει να αντέχει όλα όσα φοβόταν… μαθαίνει να προχωρά βήμα – βήμα χωρίς να αλλοιώνεται ο χαρακτήρας του και μην αφήνει τις δυνάμεις του να τον εγκαταλείπουν… μαθαίνει να μην τρεκλίζει από τις αμφιβολίες και να μην μεμψιμοιρεί… μαθαίνει να αφουγκράζεται τον συνάνθρωπο και να τον βοηθά πιο αποτελεσματικά… μαθαίνει να ξεπερνά τις δυσκολίες και να γίνεται δυνατός χωρίς καν να το επιλέγει… και να προχωρά νιώθοντας ευλογημένος!
Δεν είμαι τίποτα χωρίς εσένα γι’ αυτό σε θέλω σύμμαχό… στην ”Συμμαχία πολιτών”!
Με εκτίμηση,
Δώρα Μεθενίτη
